Samen met Wim bereidden we de uitvoering van de Crucifixion voor. Dat was een plezierige samenwerking. We herinneren ons dat we na de uitvoering Wim appten (het was al 23 uur) dat we aan de bitterballen zaten. Wim Zei: “ik kom wel langs”. Wij dachten dat het een grapje was, omdat het al laat was, maar warempel, even later stond hij op de stoep , en hebben we gezellig samen een wijntje gedronken en van de bitterballen gesnoept.
Geertje Wiss-Wegh op 3 maart 2023 om 12:53
Lieve Wim Ik heb verleden jaar met je samengewerkt in de kandidatenkommissie van Groen Links. We hebben dat serieus opgepakt maar ook vaak gelachten. Ook heb ik veel van je geleerd. Bedankt. Geertje
Gerline (en Anton) van der Bij- Jaspers Focks op 3 maart 2023 om 14:14
Toen ik vroeger als kind in Dronten woonde waren Wim en Gerrie vrienden van mijn ouders. Ik leerde Wim kennen als een lieve, hartelijke man. Door de jaren heen hadden we af en toe nog contact en jaren later werd Wim zelfs een zakenrelatie van ons! Wim was zakelijk gezien een dromer en een doener, iedere collega die hem ontmoette mocht hem graag. Hij was een vakman die voor veel mensen veel betekend heeft. Een waardevolle persoonlijkheid, we zullen hem missen. We wensen Gerrie, Anke, Renske en de rest van de familie heel veel sterkte toe.
wim salomons op 3 maart 2023 om 17:59
Het eerste wat bij mij bovenkomt als ik aan Wim denk: Jullie waren samen naar Schotland, naar Iona, dat maakte indruk. Op de terugweg belandden jullie, toeval bestaat niet, bij een kerkviering die voor Wim een diepe ervaring opleverde. Toen hij me later hierover vertelde was goed te merken hoeveel hem dit gedaan had en zag ik zijn verlangen naar doorvoelde spiritualiteit. Dit maakte indruk op mij. Wim, ik ga je missen
mia salomons op 3 maart 2023 om 18:57
lieve Gerrie en familie, Wat vind ik het fijn om Wim op twee februari nog ontmoet te hebben op mijn verjaardag. En dat ik samen met jullie appeltaart en pompoensoep gegeten heb. Heel gezellig was het. Jullie waren in afwachting van een afsluitend gesprek over de revalidatie. Hoe anders is het gelopen. Jullie kregen, een week of zo later, te horen dat Wim ongeneeslijk ziek was en nog een week later is hij overleden. Het is zo onwezenlijk en een schok. Zo verdrietig. Als ik aan Wim denk is het eerste dat bij mij opkomt, zijn belangstelling voor nieuwe dingen. Open staan. Iets proberen. En behoefte hebben en plezier hebben aan ontmoetingen. Dat blijft bij mij hangen. Gerrie, wat een gemis zal je ervaren, samen met je gezin. Heel veel sterkte en ik hoop dat ik te “zijner” tijd iets voor je mag betekenen. Lieve groet, Mia Salomons
Jan van der Laan op 3 maart 2023 om 21:33
Wim was mijn jeugdvriend. Hij en ik speelden als kleine jongetjes met elkaar in de Emmastraat in Bedum. We woonden enkele huizen bij elkaar vandaan. Vaak speelden we ook met Jan Willem, een jongen met een geestelijke handicap, die we gewoon accepteerden zoals hij was. We draaiden plaatjes, speelden met autootjes en lego, speelden kerkdienstje, en schaatsten in de kou op de sloot. We gingen bij de buurvrouw op bezoek voor een beker karnemelk. Wim was een kop groter dan ik maar dat heb ik later wel ingehaald. Samen beleefden we grote en vooral kleine avonturen en werden we groot. Het overlijden van Wim zijn vader bij een tragische verkeersongeluk maakte een diepe indruk op mij; ik was toen 8 jaar oud. Samen kampeerden we op Terschelling met Sikko en Bart in 1972. Na onze studies verloren we elkaar uit het oog, ieder druk met een eigen leven. Maar af en toe zagen we elkaar toch weer, of hadden we contact via mail, app of twitter. Achteraf natuurlijk te weinig. Maar we hadden nog steeds een klik, dezelfde wortels, Groninger humor, en de basis van een gereformeerde opvoeding. Wel worstelend met het geloof maar er ook weer een nieuwe weg in vinden, zoals Wim was geïnspireerd op Iona. Tragisch hoe snel zijn einde kwam. Ik kan er niet bij. Een prachtig mens was hij.
Nynke Monsma op 4 maart 2023 om 07:37
Lieve Wim, Onze mooie tocht door het Spijkbos, pratend over het leven, narcisme, hoop en troost. Het bracht ons genoeg! We verdwaalden een beetje en oh wat had ik een spierpijn de dagen daarna.
Wat een práchtvent ben je, altijd jezelf. Als jij ergens binnen komt, dan bén je er. Er is een gat geslagen en we voelen een enorm gemis.
Troost laat je ook na, want wij weten: de dood heeft niet het laatste woord. Jezus Overwinnaar. Amen.
Lieve Gerrie, Anke en Renske en alle schatten om jullie heen: veel kracht en troost toegebeden.
Robert Tiggelman op 4 maart 2023 om 10:18
41 jaar geleden begonnen als collega’s bij het Arbeidsbureau in Lelystad. Ondanks onze grote verschillen meteen een klik. Tussen de middag even samen de benen strekken in het door ons zo genoemde ‘ambtenarenbos’. Wim, die mij wees op het eerste bloeiende speenkruid (vorige week de eerste weer gezien). Wim, die vond dat ik niet zo zwart/wit moest denken. Het plezier dat we samen hadden, de lachsalvo’s. De betrokkenheid bij elkaars privé-leven. Het elkaar stimuleren toch maar de HBO te gaan doen. We zijn elkaar nooit uit het oog verloren. Af en toe een lunch samen, dan pikten we de draad zo weer op. Wim haalde mij over mee te doen aan de Crucifixion. Wim, een vriend voor het leven. Wat zal ik hem missen.
Pascal op 4 maart 2023 om 16:16
Ik heb Wim eind jaren negentig leren kennen tijdens de oprichting van NADA (Netwerk Afgestudeerden Deventer AMA). Vervolgens hebben we jarenlang samen in het bestuur gezeten. Wim was positief, hield van gezelligheid, had humor en zag altijd mogelijkheden. Het ondertekenen van de statuten (klinkt enorm stoffig toch?) werd dankzij hem getransformeerd tot een gezellig samenzijn. Daarna hebben we een aantal jaren samengewerkt voor Triskellon. Hier kon ik ervaring opdoen in de loopbaanbegeleiding en re-integratie. Ik kreeg van hem het vertrouwen voor hem te werken en van hem leerde ik o.a. te netwerken, wat voor hem een natuurlijke talent leek te zijn. Na een aantal jaren zijn we ieder ons eigen weg weer gegaan. De laatste jaren hadden we weer wat meer contact en hadden daar misschien meer uit kunnen halen. Het zij zo. Voor mij was Wim een pionier en inspirator. Ik wens Gerrie, Anke en Renske en de rest van de familie sterkte en kracht in deze tijd.
Pieter Schoneveld op 5 maart 2023 om 07:00
Enkele jaren waren we buren in de gang in het ABC-gebouw waar Wim kantoor hield. Wim was altijd op zoek naar een praatje, en zocht op verschillende manieren naar mogelijkheden en samenwerking. Cliënten vonden steun en perspectief in soms ingewikkelde situaties. Een markante man en blijmoedig mens. Sterkte met dit verlies.
Jan van Boggelen op 5 maart 2023 om 14:06
Al weer wat jaren geleden bezochten Wim en ik de eeuwige stad Rome. Een bijzondere reis waarin we ondermeer het kerkje van de St Egidio Gemeenschap wilden vinden. Aldaar een gemeenschap van christenen die dagelijks in Rome ( en inmiddels vele andere plekken in de wereld) bijeenkomen. Wij vonden het kerkje en hebben daar deze dagelijkse dienst mee gevierd met vele mensen uit de omgeving. De viering bestaat uit luisteren naar het Evangelie, bidden en wonderschoon zingen.
Beiden waren we zeer onder de indruk van de kracht en eenvoud die hiervan uitging. Om blij van te worden, zei Wim. En zo was het, we hadden geen moment spijt van onze zoektocht naar dit kerkje en haar geloofsgemeenschap. Een gemeenschap die zich inzet voor de mensen aan de rand van de samenleving. Een fijne herinnering aan deze belevenis samen.
Willie Marskamp op 5 maart 2023 om 16:09
Wim … Een mooi mens. Een kostbaar mens. Een mensen-mens. Een prater én een luisteraar. Een wandelaar. Een ruimhartig en ruimdenkend mens. Ik denk aan onze chocoladefietstocht. Wat was Wim ontspannen en wat had hij een houding van ‘we hebben alle tijd’. Daar kon ik van leren. (Maar wat had hij het zwaar, die laatste 25 kilometers.) Ik denk aan het bezoek van Wim en Gerrie bij ons thuis, de laatste zondag voor de hersenbloeding. We hadden een goed gesprek. Ik denk aan de vespers, hoe we daar volop kerk waren, met soms maar een klein groepje mensen. Wat was die laatste vesper met Wim in ons midden waardevol! We deelden het verdriet om die harde boodschap. Wim sprak zijn vertrouwen uit (“Het komt goed”), met tranen in de stem. ‘Wees Gij mijn toevlucht.’ Ik denk aan onze ritjes naar Harderwijk: hoe Wim optimistisch vertelde dat hij bleef werken aan zijn herstel. Ik denk aan onze ontmoeting in het winkelcentrum, nog maar een paar weken geleden. Hij was aan de wandel, rugzakje op de rug. We stonden zomaar een tijd te praten. Dat lukte met Wim altijd wel.
Vaarwel, Wim.
Gérard van Beek op 5 maart 2023 om 18:48
Beste Gerrie en familie van Wim,
Ik wil jullie allen condoleren met het verlies van jullie Wim en voor mij iemand, die erg verbindend, oprecht was en ook iemand, waar ikzelf erg door geïnspireerd ben geweest.
Hij leefde vanuit zijn hart en dat is in een tijd als deze tijd niet altijd even makkelijk, maar maakt het leven voor jezelf en anderen erg waardevol. Het krijgen van de tja vond ik al erg voor hem en iedereen, die hem lief was, maar daarna toen alles weer beetje beter ging dan ook nog de boodschap te krijgen, dat je de kanker hebt, die zo verschrikkelijk is Alvleeskanker raakte mij diep.
Ik heb met hem mogen optrekken in groep van Riek en Wim, die de stilteplek van het begin een gezicht hebben gegeven en waar we nog vaak aan hem zullen denken, als ik deze plek bezoek. Hier zijn we ook zaterdag ter nagedachtenis aan jullie Wim bij elkaar zijn geweest, wat zeer waardevol voor ons allen was.
Ook via de Taizégroep, waar ik samen met Gerrie zit, heb ik Wim vaak mogen ontmoeten in al die jaren, dat ik daar lid van ben.
Ik wens jullie veel liefde, sterkte, saamhorigheid toe in deze zo verdrietige tijd, waar ik zelf ook zijn persoonlijkheid erg zal missen en velen met jullie.
Ik hoop, dat jullie in de toekomst jullie Wim een plek in jullie hart kunnen geven, die hij zo verdient. Het enorme verdriet om zijn heengaan is nu nog niet te bevatten.
Veel kracht toegewenst om deze tijd door te komen van
Gérard
Ronald van Benthem op 5 maart 2023 om 19:02
Wim een geweldige man die voor iedereen klaar staat als het even tegen zit of een bemoedigend gesprek wat zal ik dit missen Wim ik had nog graag met je gezeten helaas is het er niet meer van gekomen je bent nou bij de eeuwige rust zacht.
Sebastiaan Paapst op 6 maart 2023 om 07:54
Wim, dromer en mensenmens, plotseling ben je er niet meer. Wat blijft zijn de mooie herinneringen. Rust zacht.
Veel sterkte voor Gerry, Renske, Anke en de rest van de familie.
Bea Mantel op 6 maart 2023 om 17:04
Wat begon als een zakelijke relatie groeide uit tot vriendschap. Samen kletsen we heel wat af bij de OVDD (geen tijd om te netwerken!), samen actief in het (niet tot volle bloei gekomen) HR Servicecentrum. Het Poortwachterscentrum, Triskellon, Stilteplek, ABC-gebouw, Serious Request (2015), lunchcoaching, wandelcoaching: zomaar wat trefwoorden uit ons gezamenlijk (zakelijk) leven. Zat ik ergens mee dan kon ik terecht bij Wim. Had hij hulp nodig: dan was ik er voor hem. Samen waren we meer dan de som der delen.
Hij: de verbinder, de luisteraar, de scherpe observator, de onthouder (er kwam niks op papier), de samenvatter, de humorist, de inspirator (10.000 stappen kan je ook opdelen), de opportunist, de dromer en altijd zichzelf.
Ik: Wim, waar je ook bent: ik kan niet over jou in verleden tijd schrijven. Ik huil om de mooie herinneringen die wij samen delen.
Tineke Drenth- Kooi op 6 maart 2023 om 18:45
Lieve Wim. Ik ben dankbaar dat je mijn neef was. Je was er altijd voor mij, ook in de diepste periode van mijn leven. Een sociaal en betrokken mens voor iedereen, jezelf uitschakelen dat is kenmerkend voor je persoonlijkheid. Wim we hebben samen gelachen, gehuild en je humor en je zelfspot, wat ik ook met je deelde, dat zal ik missen. De mooie plekjes op het Hogeland , wat kon je er van genieten. Jouw plekje op Ameland, de rust, de zee, het strand en de wind alles wat bij het leven hoorde daar genoot je van. Dit alles delen we ook samen! Gelukkig stroomt de zee, het water door zonder eindbestemming. Al het mooi en waardevolle van het leven stroomt met je mee. Lieve Wim we zullen je missen met je wijze raad. Je bent een UNIEK mens uit Gods hand geweven.
STER Ik zie een STER In de onbegrensde lucht Helder in de vrijheid Ik zie een Ster En ik zucht diep ontroerd Wat zou ik graag een momentje zweven Los van alles en Iedereen met mijn gedachten Heel dicht bij die ene Ster
Tineke Drenth-Kooi
Dethmer Drenth op 6 maart 2023 om 18:54
Wim, ik heb je leren kennen via Tineke al weer 49 jaar geleden. Samen hebben wij lief en leed gedeeld, je was er altijd voor ons samen. Als jullie in het Noorden de bekende plekjes opzochten en bij ons langskwamen mocht ik graag jullie verrassen met een diner! En wat was het altijd gezellig. We hebben genoten van de uitvoering van het Groot Koor in Kampen. Ik zal je missen en dankbaar dat ik je hebt leren kennen! Bedankt Dethmer
Erik Jan Leenders op 6 maart 2023 om 19:20
Beste Wim,
Een jaar of 10 geleden was ik gast tijdens De Kerk Draait Door. Tijdens het gesprek werd duidelijk dat ik uit Bedum kwam. Jij zat in het publiek en wist toen heel snel op basis van mijn achternaam dat ik ook op Emmalaan 14 heb gewoond! Ik was stomverbaasd en we hebben daar nog lang over nagepraat. Jij wist mij te vertellen dat mijn ouders in 1985 het huis van jouw moeder hadden gekocht. Ik wist jouw achternaam wel en had wel door dat je een Groninger tongval had, maar had nooit die koppeling gemaakt. Het zorgde voor een speciale band, net als het feit dat we allebei ondernemer in de HR waren. Ondanks het feit dat we niet dagelijks contact hadden was het goed als we elkaar zagen. Ik was blij dat je redelijk goed revalideerde van de beroerte en moedig besloot om te stoppen met werken. Ik schrok heel erg van jouw overlijdensbericht. Voor mij kwam het uit het niets.
Onze band is veel te vroeg verbroken Wim. MOI!
Sikko Boelema op 6 maart 2023 om 19:47
Mijn herinneringen aan Wim
Wim en ik (Sikko) kennen elkaar van de GJV in Bedum. Daarna zaten we ook samen op het Gospelkoor, op de Arjos, en gingen we in de weekends naar de “Bar met de Bijbel” in Concordia in Bedum. Na zulke bijeenkomsten slenterden Wim en ik vaak nog een poosje door Bedum, om de vergadering te “evalueren”, hadden we het over andere vrienden en natuurlijk ook vriendinnen, over kerk en politiek en nog veel meer. Er werd ook heel veel koffie gedronken bij Mevrouw Kooi, “Ons Moe” zoals Wim zei. We zijn ook enkele keren samen op vakantie geweest: Op een zeilvakantie van het LCGJ in IJlst, waar we op de fiets heen gingen, ook een week met Jan en Bart naar Terschelling, en nog een keer naar Schiermonnikoog, met o.a. Jaap waar Gerrie met vriendinnen ook waren. Bij het huwelijk van Wim en Gerrie was ik getuige. In de jaren daarna, eerst in Groningen, en later in Kampen en Dronten genoot ik nog vaak van de gastvrijheid van Wim en Gerrie en de toen nog kleine Renske en Anke. Bij ons huwelijk was Wim getuige. Daarna vertrokken we naar Canada. Sinds die tijd belden Wim en ik nog regelmatig met elkaar en als gezinnen zagen we elkaar zo nu en dan, eerst met en later weer meer zonder kinderen. De afgelopen jaren hebben we een paar keer afgesproken samen een dag te wandelen. De laatste keer dat we elkaar gesproken hebben was in de zomer van 2022, op het feestje van Wim en Gerrie bij Dronten. Toen was Wim zoals ik hem kende: belangstellend, met veel humor, en relativerend. Het was jammer dat Wim daarna te zwak was om nog een keer af te spreken. We zullen Wim missen. Sikko Boelema
Nico Wolters op 6 maart 2023 om 21:02
Ik ken Wim nog niet zo lang. Pas toen hij met het idee kwam om in de coronatijd kauwwandelingen te gaan organiseren kwam hij bij mij in beeld. Voor de taakgroep gemeente opbouw wilde hij wel ideeën aanleveren. Daar heb ik Wim leren kennen als een praatgrage ideeën-generator. Bij hem op kantoor hebben we nogal eens zitten bomen over mogelijke cursussen of theater-mogelijkheden om de Protestantse Gemeente Dronten te ondersteunen of juist eens even op te schudden. Die gesprekken vlogen dan alle kanten op, met ook veel lachen. Zijn timemanagement naar klanten was denk ik goed, hij hield goed in de gaten dat er iemand in de gang op zijn advisering wachtte; onze gesprekken hadden nogal eens een vervolg nodig, we waren al kletsend flink afgedwaald. Ik zal Wim z’n inspirerende ideeën missen.
Marianne en Jan op 7 maart 2023 om 08:57
Wim heb ik(Marianne) voor het eerst leren kennen in de tijd dat ik orientatiecurussen voor herintredende vrouwen begeleidde en Wim als consulent en loopbaancoach bij arbeidsvoorziening als gast het thema arebidsmarkt verzorgde: rustig, kalm, met gevoel voor humor en een luisterend oor naar en goede vragen stellend aan de vrouwen. Later in Dronten kwamen we ( Jan en Marianne) in dezelfde straat te wonen en kregen we nieuwjaarskaarten met prachtige foto’s gemaakt door Wim en mooie bijpassende gedachtes voor het nieuwe jaar. Gerrie, Renske, Tony, Snke , Rene en Leanne, sterkte met het verlies van een mens dat als adagio had jezelf zijn
Edwin van Outersterp op 7 maart 2023 om 10:53
Lieve Gerrie,
Ik leerde Wim en jou kennen door Bea, die al jaren met Wim werkte en geinspireerd werd door zijn denken en doen. Vooral de rust voor een goed gesprek en vanzelfsprekende ondersteuning – indien nodig – blijven mij bij. Wim’s aanwezigheid wordt nu al gemist. Uiteraard vergeten we je niet, je weet ons te vinden en wij jou.
Ik wens jou, je kinderen en kleindochter heel veel sterkte en liefde bij het verwerken van dit ongelooflijke verlies.
Liefs, Edwin
Koos Koekoek op 7 maart 2023 om 11:22
Eerste ontmoeting met Wim: oktober 1983 in de bus op weg naar de anti-kernrakettendemonstratie in Den Haag. Vol goede moed. Laatste ontmoeting met Wim: december 2022 op straat bij het opzetten van de straatkerstboom. Vol goede moed.
Betty Schouwenaar op 7 maart 2023 om 11:24
Lieve Gerrie en kinderen, 1 herinnering werd gevraagd, maar ik heb er 10-tallen. Eentje die er uit springt was samen met Wim naar het bezoek van Nelson Mandela op het balkon van de Stadsschouwburg in Amsterdam. We hadden ons jaren verdiept en ingezet tegen de Apartheid destijds in Zuid-Afrika. Om deze man in een grote menigte te mogen begroeten was een spirituele ervaring. Waar we nog lang over na praatten. Ook de Stiltekringen in het centrum van Dronten waar we tegen de kruisraketten ageerden, waren waardevolle bijeenkomsten. Maar ook de geloofsgesprekken die we hadden, gaven ons verdieping. Tijdens de dankdienst voor Wim,s leven die ik thuis wegens ziekte mee maakte, was indrukwekkend. Wim ten voeten uit. Het gaat om Liefde zoals hij met een lichtende krans om zijn hoofd zei . Een goed mens is heen gegaan. Zo laat hij een spoor achter, dat nooit meer weg zal gaan.
Ina van der Molen op 7 maart 2023 om 15:14
Het zal zo’n 45 jaar geleden zijn dat ik Wim leerde kennen als partner van Gerrie, toen mijn schoonzusje. Wij konden het wel vinden, beide Groningers, in een Friese familie. Het relativerende van Wim heeft mij altijd enorm aangesproken, geen poeha, geen kapsones. In beide gezinnen werden 2 dochters geboren, meisjes die jaren later vakanties doorbrachten bij Jaap (broer van Gerrie) en Jaqueline. Zo bleef het contact over en weer hoewel we wel 100 km. bij elkaar vandaan woonden. Helaas heeft de echtscheiding van mij het latere contact moeilijker gemaakt maar toch kwamen we elkaar af en toe weer tegen. Lieve Wim, het voelde altijd als vanouds als ik je ontmoette b.v. bij mijn dochter Paulien en haar man Johan. Ook als ik Anke en René trof op een verjaardag werd door hen altijd de groeten overgebracht aan mij. Ieder jaar kwam er ook een kerstkaart naar ons adres met een mooie foto door jou gemaakt samen met een gedicht of wijze uitspraak om mee te nemen in het nieuwe jaar. Hoe groot zal het gemis niet zijn voor jullie, Gerrie, Renske, Tony, Anke, René en Leanne. Ik hoop dat jullie troost mogen putten uit de vele goede herinneringen, een uitdrukking die ik eens las zegt: herinneren is een vorm van ontmoeten. Dat jullie nog vaak herinneringen ophalen aan Wim en dat er veel lieve mensen mogen zijn die dat samen met jullie willen doen. Zo wordt hij niet vergeten. Door wie je was, zul je nooit helemaal gaan, iedereen die jou lief had, krijgt een stukje, in al die mensen blijf je bestaan. (Uit: In part van dy van Marcel Smits en Gebrich van Dekken.) Ina van der Molen.
Siemen en Pauline Halbersma - van Gulik op 7 maart 2023 om 18:45
Lieve Wim.
Vandaag hebben we afscheid van je genomen. Natuurlijk blijf je in onze herinnering zoals je vandaag in de dankdienst werd herinnerd.
In de bijna 50 jaar dat Siemen je kent waren er natuurlijk bijzondere momenten. Zoals dat je onze Gerrie niet in de steek liet in 1975, jullie in 1976 trouwden en toen een prachtige dochter Renske kregen. En dat je met Siemen en Jaap meubels zou kopen bij Ikea in Sliedrecht en jij zo ongeveer de halve ochtend de tijd nam voordat we konden vertrekken. In 1979 werd Anke geboren, precies op de verjaardag van Siemen. Nog niet zo lang geleden vond jij de foto’s van Siemen op LinkedIn niet zo professioneel, dus heb je enkele nieuwe voor hem gemaakt. En vorig jaar nog de gezellige bijeenkomst in de pluktuin in Biddinghuizen.
En nog maar drie weken geleden reageerde jij enthousiast op een foto van een narcis die Siemen op de groepsapp van de familie had geplaatst. “Jaaa voorjaar” was jouw reactie.
Wim, we gaan je missen!!
Betty Schouwenaar op 7 maart 2023 om 19:06
Lieve Gerrie en kinderen, Een mooie herinnering aan Wim heb ik er meer dan een. Eentje die me direct te binnen schiet is onze ontmoeting met Nelson Mandela toen hij naar zijn vrijlating op het bordes van de Stadsschouwburgen Amsterdam stond en terecht toegejuicht werd door duizenden mensen. Wim en ik vonden dit een heel spirituele bijeenkomst. We werden erdoor gesterkt dat zachte krachten uiteindelijk overwinnen. Eveneens de stiltekringen die we bijwoonden tegen de kruisraketten, elke maand. Ook blijft me bij de wandeling vanuit het stiltecentrum in de Ludgerustoren. Niemand had zich opgegeven, maar Wim zei, ik ga met je mee. Al wandelend heb je dan mooie gesprekken. Maar vooral de mens Wim. Zo integer en ik zou haast zeggen, rechtschapen. Hij laat een spoor achter dat nooit meer zal verdwijnen. Daar moeten we het mee doen. Gerrie en kinderen, voor jullie zal het verlies gaan tellen, maar ook de mooie herinneringen zullen jullie koesteren
Ivonne Pelster op 7 maart 2023 om 20:17
Ik heb Wim leren kennen via Gerrie, toen mijn mantelzorgcoach. We hebben gelukkig nog steeds contact met elkaar, nu op persoonlijke titel. Toen ik Gerrie vertelde dat ik op zoek was naar een loopbaanbegeleider, vertelde ze mij dat ze een heel goede kende, dat was Wim. Het heeft even geduurd voordat ik in de gaten had dat ze ‘iets’ met elkaar hadden ;). De loopbaanbegeleiding van Wim heb ik als een persoonlijke zoektocht ervaren met Wim als begeleider, altijd op een positieve manier. Ik heb ook een avondcursus gedaan, dat deed Wim samen met Riek. Daar denk ik nog wel eens aan terug, vanwege de impact op mij (leren over mijzelf) vanuit de oefeningen die we als cursisten gedaan hebben. Ik wens Gerrie, familie en vrienden veel sterkte. Groeten, Ivonne
Wim was een inspirerende collega en een fijne vriend. Hij noemde mij altijd zijn “mentor”, maar ik heb minstens evenveel van hem geleerd als hij van mij. Ik zal hem missen.
Jaap op 8 maart 2023 om 12:26
Op Goede Vrijdag 1975 acht Gerrie de tijd gekomen om Wim in haar familie in te voeren, nog in Delfzijl. Ik ken Wim niet, maar ik herken hem echter onmiddellijk: hij zat de voorbije jaren ´s ochtends wel eens bij mij in de trein, dan was hij ingestapt in Bedum. Beiden op weg naar Groningen. Hier ligt het begin van een langdurig schoonfamilieband. Wim is al die jaren een mij zeer dierbare zwager. Samen vele gesprekken gevoerd, vaak flink meanderend en altijd met een lach, beschouwend, relativerend, in goede harmonie. Over: kernwapens de wereld uit; de Waddenzee; atoomenergie nee bedankt; CDA en Niet Bij Brood Alleen; tijd voor exit Praktika dus nu Olympus of Canon?; afkeer van orthodoxie en conservatisme in de kerk; Fryslân en Grunn; fietsen in noorden des lands of rond Nijmegen; Renske is zus lief en Anke is zo lief; zullen we naar Schiermonnikoog, naar Kreta?; binnenkort maar es naar Dire Straits in Zwolle, is progressief nou links? We fietsten in 1976 van Leeuwarden naar Groningen, en onderweg pikten we een stel uit Duitsland op, en Wim nodigde hen pardoes uit te overnachten bij hun thuis aan de Rjinstraat, in die kleine woning boven de bakker. Gerrie was uiteraard niet voorbereid op deze overval. En Uwe en Juliana vonden Renske natuurlijk lief en schattig. Zo hartelijk Wim was, zo onpraktisch kon hij ook zijn. En onlangs nog: Wim had een ingezonden brief aan Trouw geschreven (over armoe en Quote500), en we spreken af dat ik bij plaatsing een ondersteunende reactie zal schrijven op de brief van ˋeen lezer uit Dronten‘. De redactie van Trouw zet helaas een streep door deze samenzwering …. Zijn eerste (?) ingezonden brief uit 1989 ging ook al over armoede en onrecht in Nederland, een maatschappelijke thema dat door de jaren heen Wim na aan het hart blijft liggen, bij al de veranderingen en ontwikkelingen in zijn leven. Heel stilletjes had Wim ook een fascinatie voor treinen, niet voor de pk´s van locomotieven, middelpuntvliedende krachten of vierkante wielen, maar vermoedelijk voor wat voor de mensheid al niet mogelijk is aan beweging en verplaatsing met treinen, hoe wij hiermee in één rechte lijn tot voorbij de horizon kunnen reizen, en hoe complex en onzichtbaar dat wel niet georganiseerd moet zijn. Het was eerder een romantische treinliefde. Hij had in zijn periode aan de Lodewijkstraat in Groningen het hele emplacement van Groningen op een grote behangrol uitgetekend en die kwam dan wel eens op de grond als je hem bezocht. Een paar week geleden zei Wim nog: als in december (2023) de nieuwe dienstregeling van de NS ingaat, kunnen we zonder overstap tussen Dronten en onze woonplaats Wolvega reizen, zonder half uur wachttijd in Zwolle. Dat maakt bezoek veel makkelijker. “Maar ik zal het niet meer meemaken” zei hij er bij. Ik denk met droefheid terug aan zijn woorden.
Wim keek altijd met belangstelling naar mensen, zo herinneren we ons hem. Tien jaar geleden beschreef hij op Facebook zijn schoonmoeder/mijn moeder eens als voorbeeld van een wereldburger. Notabene! Een paar maanden geleden herlas ik toevallig deze ‘Ode aan mijn schoonmoeder’. Nu ontroerde deze tekst mij, en gelukkig heb ik hem er nog voor kunnen bedanken.
Dit voorjaar ontdekken we tot onze verrassing dat Jacqueline via via via nog soort van familie is van de Kooi´s. Je moet er paar generaties voor terug, maar er lopen naast de dikke schoonfamilielijnen nog een paar andere, heel dunne familielijntjes in het Groninger landschap. Dat konden we in 1975 in de verste verte niet vermoeden.
Wim, dank voor 48 jaar zwagerschap.
Jan Oomkes op 8 maart 2023 om 14:35
Ik heb vroeger vaak bij neef Wim in Bedum gelogeerd en heb daar nog hele fijne herinneringen aan. Wim was 2 jaar ouder dan ik. We hebben veel gedaan, veel gepraat (toen ook al) en samen met de familie Kooi naar Schiermonnikoog geweest. Jaren later zijn we elkaar nog weer tegengekomen op een camping in Le Porge (Frankrijk). Dat was heel fijn. We hebben van elkaar genoten.
Bedankt Wim en Gerrie
Hans Meijer op 8 maart 2023 om 18:50
Beste Gerrie en kinderen gecondoleerd met het verlies van jullie man en vader. Ik wens jullie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Ik heb Wim leren kennen als reis- en klasgenoot gedurende de MBO- opleiding in Zwolle waar wij samen naar toe reden met Wilma, Kees en (ondergetekende) Hans. We waren altijd vrolijk onderweg en hebben elkaar gestimuleerd om deze opleiding te voltooien wat ons ook is gelukt. Groet, Hans Meijer
Herman Vermeer op 8 maart 2023 om 22:02
Gerrie en familie, gecondoleerd met overlijden van Wim. ik kende Wim als een fijne vrolijke man met aandacht voor andere mensen. altijd gaaf om hem te ontmoeten en bij te praten. serieus, ook met een knipoog. sterkte, hartelijke groet, Herman
Margret van Loon op 9 maart 2023 om 10:18
Wim en ik kennen elkaar via de kerk. Hij benaderde mij op een dag, om te kijken of we een ommetjesgroep konden starten binnen de kerk. De ommetjes, dagelijkse wandelingen van minimaal 20 minuten, zijn gepromoot door de Hersenstichting op initiatief van professor Scherder (neuropsycholoog)) Een mooi initiatief, om je hersenen gezond te houden, want de gemiddelde Nederlander beweegt te weinig. Zo kwam er een groepsapp binnen de Protestantse Gemeente Dronten tot stand. We waren niet met veel, maar we waren een stimulans voor elkaar om het vol te houden en hebben dat een paar jaar gedaan. Zo ging Wim ook al wandelend naar zijn werk hoorde ik. Van Wim herinner ik me ook dat hij inspiratiewandelingen binnen onze kerkelijke gemeente organiseerde in Coronatijd. Je kon dan op pad gaan met een thema om onderweg over na te denken. Zo initieerde Wim nog wel eens wat. Een groot verlies, dat hij er nu niet meer is. We schrokken, toen we dit vernamen tijdens onze vakantie. We wisten niet dat hij twee weken vóór zijn sterven te horen had gekregen dat hij ernstig ziek was. Voor ons kwam dit dus zeer onverwacht. Erg verdrietig dat hij zo jong al is gestorven. Fijn om te horen dat hij vol vertrouwen op God zich over kon geven. Veel sterkte , kracht en troost toegebeden.
Hans van Groesen en Joke Straathof op 10 maart 2023 om 07:09
Wim, altijd in voor een praatje, altijd belangstellend met een “Heey, hoe is het?” Goedlachs en in voor intermenselijk contact zoals o.a. bij de OVDD. We zijn dan ook zeer geschrokken van zijn overlijden. Wat een gemis voor zijn gezin en omgeving. Lieve familie, gecondoleerd en veel sterkte om dit grote verlies een plekje te geven.
Remco Kleij op 10 maart 2023 om 11:26
Graag wil ik kort iets schrijven over Wim. Geschrokken door het overlijdensbericht. Ik heb, in mijn beleving, hem nog recent op straat gesproken. Karakteristiek met pet en rugzak op weg naar het centrum. Wim ken ik vanuit de kerk en ook vanuit een traject dat ik jarenlang geleden heb gevolgd bij Triskilion. Een bevlogen mens, principieel rondom kerk en maatschappij en enorm betrokken op het gezin. Trotse opa, zorgzaam pratend over Gerrie en kinderen. In mijn dagelijkse bestaan zal ik Wim niet dagelijks missen, maar wel de bekendheid, het gesprekje op straat en in de wandelgangen van De Ark. Dronten heeft een goed mens verloren. Gerrie en kinderen, heel veel sterkte met dit enorme verlies. Ik ben blij dat ik Wim heb leren kennen en ik hoop iets van zijn bevlogenheid te mogen hebben en doorgeven. Remco van Kleij
Rachel de Haan op 10 maart 2023 om 13:34
Beste familie, Wim heb ik leren kennen als HBO- stagiaire bij het arbeidsbureau. Op de u wel bekende AMA in Deventer volgde ik met heel veel plezier de lessen. Wim was samen met een collega mijn begeleider. Het was in de tijd in 1999 dat ik daar stage liep een moeilijke tijd voor de organisatie. Er kwam een grote reorganisatie. Wim liet zich door niets van de wijs brengen en ging rustig door met zijn werk van loopbaanadviseur. Zijn nuchtere en wijze woorden herinner ik mij nog steeds. Ik heb heel veel van hem geleerd. Heel verdrietig dat hij er niet meer is. Heel veel sterkte
Esther van Goolen op 10 maart 2023 om 15:20
Wim en ik zaten in de beroepingscommissie die uiteindelijk onze nieuwe predikante Karolien opleverden. Ik kende Wim alleen van gezicht uit de kerk. In de commissie leerden we elkaar beter kennen en ik vergeet nooit de opmerking die de (iets oudere) mannen maakten nadat ze bij Karolien in Raalte waren gaan “horen”. De kerk heet de Plaskerk, en dat was de naam die de (oudere) mannen eer aandeden volgens Wim! Vanuit Dronten naar Raalte was ook een hele rit grapte hij. Na de beroepingscommissie hielden we contact en heb ik een traject bij Wim doorlopen. Nieuwe inzichten gekregen maar vooral heel veel gepraat samen. 15 januari stuurde Wim mij nog een appje, hij en Gerrie dachten een scout te zien bij het kijken naar de online kerkdienst. Ik was het in een groen trui met bijpassende sjaal! Wim vroeg ook of ik al verhuisd was. Ik bleek de woning van een oud collega van hem gekocht te hebben. Hij en Robert hadden al 41 jaar contact las ik in de reactie van Robert. Bijzonder hoe wegen gaan. Via via hoorde ik dat Wim heel ziek was. 24 februari appte we nog met elkaar. Wim zei, Ja Esther het is gewoon kut. Dat is het gewoon. Hij had inmiddels goed contact met Linda en Karolien, dat voelde goed zei hij, en zei hij ik weet mij veilig bij God. Ga met God en hij zal bij je zijn Wim! Gerrie, kinderen en overige dierbaren heel veel sterkte om het verlies van Wim ooit een dragelijke plek te geven. Dag Wim! Lieve groet, Esther
Carin Rustema op 11 maart 2023 om 09:32
Mijn jongste oom, Wim, wat een gezelligheid en wat hebben we vaak gelachen. Ik had altijd het idee dat je van mijn generatie was. We hadden gemeenschappelijke hobbies. Je hield van muziek, natuur, je werk, ondernemend, kletsend, en altijd bezig met van alles om je heen. De laatste keer dat ik Wim zag in Dronten, op zijn verjaardag, nam ik mijn dochter en haar cavia’s mee. ‘Lusten ze taart en koffie’, vroeg Wim. ‘Weet ik niet’, zei ik. ‘Komt goed, ik coach al jaren en kan daar wel bij helpen’, was Wim zijn reactie. Homor verbond ons, familie, gezin, maatschappelijke betrokkenheid, van alles. Ome Wim, jongste oom. Altijd een open vizier. Te vroeg vertrokken uit dit mooie leven.
Diny (en Ben) Braakman op 11 maart 2023 om 10:23
Beste Gerrie en (klein)kinderen,
Ongelofelijk maar waar, dat Wim is overleden. Een mooi mens is er niet meer. Wat blijft is de betekenis die hij heeft (gehad) in de levens van heel veel mensen.
Ik leerde Wim kennen toen ik hem uitkoos als mijn loopbaancoach. Ik verwachtte dat hij voor mij aan het werk ging. In plaats daarvan werd ik door hem aan het werk gezet. Dat bleek toch wel heel goed uit te pakken. Het leverde veel zelfinzicht op en het was de opmaat naar een verrijkende studie Social Work en een mooie (betaalde) baan.
Wim leek heerlijk ongeorganiseerd, van de hak op de tak, vergeetachtig (“O ja, jij wilde ook graag thee …”), maar ondertussen verstond hij heel goed de kneepjes van het vak en wist hij mij heel goed te doorgronden. Hij was, zoals iemand anders het verwoordde toen wij het over Wim hadden, “niet alleen een loopbaancoach, maar ook een pastoraal werker”.
Binnen de Kerk kwam ik Wim ook steeds meer tegen, in de meest uiteenlopende functies, bij diverse bijeenkomsten, maar ook gewoon tijdens het koffiedrinken na de Kerkdienst. Het was altijd fijn om hem daarbij te ontmoeten en van gedachten te wisselen.
Het was een schok te horen van zijn hersenbloeding. Fijn om hem een tijd daarna te treffen in het bos tijdens een wandeling. Hij was er weer! Bizar voelde het om niet veel later te horen van zijn overlijden. Het is moeilijk te bevatten dat we hem niet meer lijfelijk tegen zullen komen in Dronten.
Ik was aanwezig tijdens de dankdienst voor zijn leven en was ontroerd door de Liefde die door alles heen naar voren kwam. Mooi om te zien en te horen dat Wim voor zoveel mensen van betekenis is geweest.
‘Wat telt in het leven is niet het feit dat we hebben geleefd. Het is het verschil dat we hebben gemaakt voor het leven van anderen dat de betekenis bepaalt.’ (Nelson Mandela)
Gerrie, Renske, Anke, Tony, René en Leanne, ik wens jullie heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies. Ik hoop dat de goede herinneringen aan Wim jullie tot steun en kracht mogen zijn. Ik wens jullie Gods Nabijheid toe voor nu en voor de toekomst!
Hartelijke groeten,
Diny Braakman (mede namens Ben)
Eline Kooi op 11 maart 2023 om 11:01
Ik heb hele warme herinneringen aan mijn lieve en hartelijke oom Wim. Ik weet nog goed dat Gerrie en Wim een keer een weekend naar Maastricht kwamen en we samen naar een festival gingen. Tot mijn grote verbazing kwam Wim een aantal keren bekenden tegen in Maastricht, zoveel mensen kent hij. Hij begon dan meteen ook een praatje te maken. Grappig was altijd het afscheid bij Kooien reünies. Wim gaf aan dat hij naar huis ging, maar begon vervolgens rustig weer een heel nieuw gesprek. Ik koester mijn herinneringen aan mijn lieve oom in mijn hart en ik wens Gerrie, Renske, Tony, Anke, René en Leanne heel veel sterkte.
Margreet Jonker op 11 maart 2023 om 15:29
Wim: een mooi en warm mens, optimist ten voeten uit, balansbrenger. Het geluid van je heldere stem, je blije begroeting, liefdevol met bijzondere humor, zingt door me heen wanneer ik aan je denk. Wij, de wereld, en vooral Gerrie, Renske en Anke, hebben een heel fijn mens verloren! Veel sterkte voor jullie!
Janny Timmerman op 12 maart 2023 om 11:12
Toen ik de prachtige foto van Wim op de rouwkaart zag dacht ik meteen aan Schiermonnikoog. Toen ik Wim leerde kennen en hij hoorde dat ik van Schiermonnikoog kwam begon hij meteen enthousiast te vertellen dat hij daar geregeld kwam. Ook kende hij mijn vader van de kruidenierswinkel op het eiland. Later hebben jullie een paar keer ons huisje gehuurd op Schier. Prachtig vond ik het als jullie een mailtje stuurden met een foto om te laten zien hoe jullie genoten van het uitzicht! Jullie stuurde ik dan weer een foto, gemaakt vanaf dezelfde plek in ons huisje, naar jullie. Steeds als we op Schier in ons huisje en genieten van het uitzicht vallen jullie namen.
Hierbij een lied in de eilander taal waar Wim van genoten zou hebben….
Wèr is et só heerlijk tueven, Wèr is et só meuj en seuwn, Dan yn dyn heige dûne, En by dyn gotte zee?
Jan op 22 maart 2023 om 08:15
Lieve Wim, ik was en ben geschokt door je overlijden. Begin vorig jaar zaten we samen aan tafel te overleggen over de toekomst van onze bedrijven en of we konden samenwerken. Zo integer en mooi mens was je en ik heb genoten van onze gesprekken. Je nam ook nog de tijd nam om mijn zoon te spreken in zijn zoektocht. Man van de verbinding, oprechtheid en echte aandacht !! Ik zal je nooit vergeten en ik wens Gerrie en je kids, familie en vrienden veel sterkte toe om dit grote verlies te moeten dragen. Warme groet, Jan Ridder Emmeloord
Hilde van der Burg op 4 april 2023 om 10:23
Met Wim heb ik samen mogen werken i De Kerk Draait Door redactie. Wat een mooie herinneringen aan die tijd heb ik. Wim met zijn mooie columns en inspirerende ideeen. Heel veel sterkte met dit enorme verlies.
In het rouwbericht stond ‘lieve, gekke opa’ en zo kende ik Wim als collega loopbaancoach. Lief en gek, met een warm hart en open in wat hij zei.
Ik wens jullie sterkte toe met dit verlies en vreugde met herinneringen aan zijn unieke kijk op en bijdragen aan de wereld.
Warme groet,
Priscilla
Esther van Wageningen op 4 april 2023 om 12:46
Beste Gerrie,
Wat een verdrietig nieuws toen ik hoorde van het overlijden van Wim. ???? Gecondoleerd met het verlies van jullie man, vader en opa.???? Nog maar een paar weken daarvoor ontving ik een mailtje van hem met daarin zijn verhaal over zijn revalideren en de weg naar herstel. Er kwam toch een kink in de kabel.????
Toen ik vijf jaar geleden voor mijzelf begon, was Wim één van de eersten die zich meldde met de mededeling dat het misschien leuk zou zijn om een keer als professionals te sparren. En dat hebben we gedaan. Aan de Bolder samen gesproken over onze drijfveren. Daarna heeft hij ook nog een klant van mij op weg geholpen in het oerwoud van loopbaantesten. Met de opening van mijn nieuwe pand aan Het Spaarne gaven jullie samen act de présence. Super attent.
Ik wens je alle goeds en draagkracht om het verlies in jullie leven te verweven en kleine lichtpuntjes te blijven zien. Sterkte.
Lieve groet, Esther van Wageningen
Herma van Laar op 5 april 2023 om 07:24
Beste familie, Via het bericht op LinkedIn vernam ik van het overlijden van Wim. Ik heb hem leren kennen als collega bij het arbeidsbureau. Wim was voor mij een voorbeeld hoe je zonder poeha mensen kunt bijstaan bij hun loopbaanvragen. Betrokken en warm en nuchter. Ik wens jullie sterkte toe.
Jouke Post op 5 april 2023 om 12:18
Dag familie van Wim,
Via Linked heb ik uw bericht gelezen over het overlijden van Wim. dat komt best plotseling en ook onverwacht. Ik ben docent aan de Academie Mens & Arbeid in Deventer en heb les aan Wim gegeven en hem ook na zijn afstuderen regelmatig gesproken en ontmoet in allerlei netwerken en tijdens conferenties. . Een betrouwbare, nieuwsgierige en oprechte professional en een fijn mens ook, zoals ik hem heb mogen meemaken. Ik wens jullie samen veel sterkte en gezamenlijkheid in het verwerken van zijn verlies. Een verbonden groet, Jouke Post.
Ankie op 5 april 2023 om 15:36
Lieve Gerrie en familie, Wat schrok ik van bericht van wim’s overlijden. Zo jong nog en met nog zoveel plannen . Ik heb hem in de jaren 80/90 van arbeidsvoorziening leren kennen, samen gewerkt en na een moeilijke periode in mijn leven gaf hij mij een baan bij Triskellon. Daar ben ik hem nog altijd dankbaar voor. Een betrokken warme en lieve man met eigenwijze groningse trekjes soms. Ik bewaar warme herinneringen aan hem. Wens Gerrie en kinderen heel kracht en sterkte. Wat zullen jullie hem missen. Lieve groet Ankie Kamp, Emmeloord.
Kim van Loon op 8 april 2023 om 10:25
Ik ken Wim vanuit de kerk, en ik ben een keer bij hem op zijn werk langs geweest voor een coachingsgesprek. Wim was altijd vol enthousiasme en passie voor wat hij deed, organiseerde en wie hij sprak! Dat was zo mooi! En God was zijn steun en toeverlaat en grote passie, we konden mooi praten over Hem, de vrijheid bij Hem en wat we leerden. Zo tof! Wim was een zegen!
Bart-Jan van Unen op 10 april 2023 om 15:30
Ik heb Wim via dochter Anke ontmoet via de Hellp-stichting, waar Wim en Anke beiden vrijwilliger waren. En ik ook. We delen een stukje geschiedenis met Hellp of pre-eclampsie. We hebben een handvol ontmoetingen gehad. Wat mij daarvan het meeste is bijgebleven dat Wim een zachte en vriendelijke verschijning was die de boventoon niet hoefde te voeren. Dienstbaar aan het grotere geheel. Ik heb het als bijzonder liefdevol gezien dat Wim de stichting steunde en daarmee, denk ik, ook als steun voor Anke. Ik wist niet dat Wim ziek was. Hij was er de man ook niet voor om dat aan de grote klok te hangen, is mijn indruk. Sterkte voor de nabestaanden. Troost je met de gedachte dat jullie Wim zo nabij hadden, een unieke, zachtaardige en liefdevolle man. Rust zacht Wim. Met warme groet, Bart-Jan van Unen
Allereerst gecondoleerd met het verlies van je man, jullie vader en opa. Wim heeft een bijzondere rol gehad in mijn leven omdat hij een deur naar mijn toekomst heeft geopend. Natuurlijk deed hij gewoon zijn werk als loopbaan coach bij het uwv in Lelystad destijds. Maar ik zat in een moeilijke fase als alleen staande moeder zonder de juiste diploma’s. Hij zag mij als persoon, onze gesprekken gingen de diepte in (over een liefdevolle God, ook was ik wars van de kerk) Wim prikte door mijn faalangst en zelf onderschatting heen. Hij schatte mijn denk niveau goed in en gaf mij de gelegenheid om testen waar veel van af hing, bij hem thuis te doen. Aan de keuken tafel met de kat op schoot. Het ontroerd me nog hoe goed dit voor mij heeft uitgepakt. Er kwam naar voren dat ik iets met mensen en iets met mijn creativiteit kon doen. Creatieve therapie bijvoorbeeld. Vanwege de uitslag van deze test kon ik instappen op een HBO opleiding tot therapeut. Vele jaren later stuurde ik een cliënt door naar Wim voor loopbaan begeleiding. Zo kwamen we weer in contact en kon ik hem vertellen dat ik al jaren een bloeiende therapie praktijk heb met wachtlijst en al en daarnaast een succesvol bedrijfje voor muurschilderingen. Wat was hij trots. En ik op hem, dat hij had ingeschat wat ik in mijn mars had ondanks de uitslag van de eerste gefaalde test. Hij vertelde toen pas aan mij, dat ik zijn spiritualiteit had aangewakkerd en hij zich weer toevertrouwd had aan God. Geen man die zomaar zijn werk deed maar open stond om levensveranderend bezig te zijn. Jullie zijn terecht trots Warme groet en veel sterkte Hilda Pasterkamp
Mariken Ploos van Amstel op 9 mei 2023 om 06:33
Ik ben erg geschrokken van het bericht van overlijden van Wim. Zo jong nog. Wim heeft mij op een lastig moment in mijn leven een plek in zijn organisatie aangeboden en daar ben ik hem nog altijd dankbaar voor. Ik herinner me hem als vriendelijk en zachtaardig, niet rancuneus. Gerrie, ik wens jou en jullie kinderen kracht toe om dit verlies draagbaar te maken. Warme groet!
Samen met Wim bereidden we de uitvoering van de Crucifixion voor. Dat was een plezierige samenwerking. We herinneren ons dat we na de uitvoering Wim appten (het was al 23 uur) dat we aan de bitterballen zaten. Wim Zei: “ik kom wel langs”. Wij dachten dat het een grapje was, omdat het al laat was, maar warempel, even later stond hij op de stoep , en hebben we gezellig samen een wijntje gedronken en van de bitterballen gesnoept.
Lieve Wim
Ik heb verleden jaar met je samengewerkt in de kandidatenkommissie van Groen Links.
We hebben dat serieus opgepakt maar ook vaak gelachten.
Ook heb ik veel van je geleerd.
Bedankt.
Geertje
Toen ik vroeger als kind in Dronten woonde waren Wim en Gerrie vrienden van mijn ouders. Ik leerde Wim kennen als een lieve, hartelijke man.
Door de jaren heen hadden we af en toe nog contact en jaren later werd Wim zelfs een zakenrelatie van ons! Wim was zakelijk gezien een dromer en een doener, iedere collega die hem ontmoette mocht hem graag. Hij was een vakman die voor veel mensen veel betekend heeft. Een waardevolle persoonlijkheid, we zullen hem missen.
We wensen Gerrie, Anke, Renske en de rest van de familie heel veel sterkte toe.
Het eerste wat bij mij bovenkomt als ik aan Wim denk:
Jullie waren samen naar Schotland, naar Iona, dat maakte indruk. Op de terugweg belandden jullie, toeval bestaat niet, bij een kerkviering die voor Wim een diepe ervaring opleverde. Toen hij me later hierover vertelde was goed te merken hoeveel hem dit gedaan had en zag ik zijn verlangen naar doorvoelde spiritualiteit. Dit maakte indruk op mij. Wim, ik ga je missen
lieve Gerrie en familie,
Wat vind ik het fijn om Wim op twee februari nog ontmoet te hebben op mijn verjaardag. En dat ik samen met jullie appeltaart en pompoensoep gegeten heb. Heel gezellig was het. Jullie waren in afwachting van een afsluitend gesprek over de revalidatie.
Hoe anders is het gelopen. Jullie kregen, een week of zo later, te horen dat Wim ongeneeslijk ziek was en nog een week later is hij overleden. Het is zo onwezenlijk en een schok. Zo verdrietig.
Als ik aan Wim denk is het eerste dat bij mij opkomt, zijn belangstelling voor nieuwe dingen. Open staan. Iets proberen. En behoefte hebben en plezier hebben aan ontmoetingen. Dat blijft bij mij hangen.
Gerrie, wat een gemis zal je ervaren, samen met je gezin.
Heel veel sterkte en ik hoop dat ik te “zijner” tijd iets voor je mag betekenen.
Lieve groet, Mia Salomons
Wim was mijn jeugdvriend. Hij en ik speelden als kleine jongetjes met elkaar in de Emmastraat in Bedum. We woonden enkele huizen bij elkaar vandaan. Vaak speelden we ook met Jan Willem, een jongen met een geestelijke handicap, die we gewoon accepteerden zoals hij was. We draaiden plaatjes, speelden met autootjes en lego, speelden kerkdienstje, en schaatsten in de kou op de sloot. We gingen bij de buurvrouw op bezoek voor een beker karnemelk. Wim was een kop groter dan ik maar dat heb ik later wel ingehaald. Samen beleefden we grote en vooral kleine avonturen en werden we groot. Het overlijden van Wim zijn vader bij een tragische verkeersongeluk maakte een diepe indruk op mij; ik was toen 8 jaar oud. Samen kampeerden we op Terschelling met Sikko en Bart in 1972. Na onze studies verloren we elkaar uit het oog, ieder druk met een eigen leven. Maar af en toe zagen we elkaar toch weer, of hadden we contact via mail, app of twitter. Achteraf natuurlijk te weinig. Maar we hadden nog steeds een klik, dezelfde wortels, Groninger humor, en de basis van een gereformeerde opvoeding. Wel worstelend met het geloof maar er ook weer een nieuwe weg in vinden, zoals Wim was geïnspireerd op Iona.
Tragisch hoe snel zijn einde kwam. Ik kan er niet bij. Een prachtig mens was hij.
Lieve Wim,
Onze mooie tocht door het Spijkbos, pratend over het leven, narcisme, hoop en troost. Het bracht ons genoeg! We verdwaalden een beetje en oh wat had ik een spierpijn de dagen daarna.
Wat een práchtvent ben je, altijd jezelf. Als jij ergens binnen komt, dan bén je er.
Er is een gat geslagen en we voelen een enorm gemis.
Troost laat je ook na, want wij weten: de dood heeft niet het laatste woord.
Jezus Overwinnaar. Amen.
Lieve Gerrie, Anke en Renske en alle schatten om jullie heen: veel kracht en troost toegebeden.
41 jaar geleden begonnen als collega’s bij het Arbeidsbureau in Lelystad. Ondanks onze grote verschillen meteen een klik. Tussen de middag even samen de benen strekken in het door ons zo genoemde ‘ambtenarenbos’. Wim, die mij wees op het eerste bloeiende speenkruid (vorige week de eerste weer gezien). Wim, die vond dat ik niet zo zwart/wit moest denken. Het plezier dat we samen hadden, de lachsalvo’s. De betrokkenheid bij elkaars privé-leven. Het elkaar stimuleren toch maar de HBO te gaan doen. We zijn elkaar nooit uit het oog verloren. Af en toe een lunch samen, dan pikten we de draad zo weer op. Wim haalde mij over mee te doen aan de Crucifixion. Wim, een vriend voor het leven. Wat zal ik hem missen.
Ik heb Wim eind jaren negentig leren kennen tijdens de oprichting van NADA (Netwerk Afgestudeerden Deventer AMA). Vervolgens hebben we jarenlang samen in het bestuur gezeten. Wim was positief, hield van gezelligheid, had humor en zag altijd mogelijkheden. Het ondertekenen van de statuten (klinkt enorm stoffig toch?) werd dankzij hem getransformeerd tot een gezellig samenzijn. Daarna hebben we een aantal jaren samengewerkt voor Triskellon. Hier kon ik ervaring opdoen in de loopbaanbegeleiding en re-integratie. Ik kreeg van hem het vertrouwen voor hem te werken en van hem leerde ik o.a. te netwerken, wat voor hem een natuurlijke talent leek te zijn. Na een aantal jaren zijn we ieder ons eigen weg weer gegaan. De laatste jaren hadden we weer wat meer contact en hadden daar misschien meer uit kunnen halen. Het zij zo. Voor mij was Wim een pionier en inspirator. Ik wens Gerrie, Anke en Renske en de rest van de familie sterkte en kracht in deze tijd.
Enkele jaren waren we buren in de gang in het ABC-gebouw waar Wim kantoor hield. Wim was altijd op zoek naar een praatje, en zocht op verschillende manieren naar mogelijkheden en samenwerking. Cliënten vonden steun en perspectief in soms ingewikkelde situaties. Een markante man en blijmoedig mens. Sterkte met dit verlies.
Al weer wat jaren geleden bezochten Wim en ik de eeuwige stad Rome. Een bijzondere reis waarin we ondermeer het kerkje van de St Egidio Gemeenschap wilden vinden. Aldaar een gemeenschap van christenen die dagelijks in Rome ( en inmiddels vele andere plekken in de wereld) bijeenkomen.
Wij vonden het kerkje en hebben daar deze dagelijkse dienst mee gevierd met vele mensen uit de omgeving. De viering bestaat uit luisteren naar het Evangelie, bidden en wonderschoon zingen.
Beiden waren we zeer onder de indruk van de kracht en eenvoud die hiervan uitging. Om blij van te worden, zei Wim. En zo was het, we hadden geen moment spijt van onze zoektocht naar dit kerkje en haar geloofsgemeenschap. Een gemeenschap die zich inzet voor de mensen aan de rand van de samenleving. Een fijne herinnering aan deze belevenis samen.
Wim …
Een mooi mens.
Een kostbaar mens.
Een mensen-mens.
Een prater én een luisteraar.
Een wandelaar.
Een ruimhartig en ruimdenkend mens.
Ik denk aan onze chocoladefietstocht. Wat was Wim ontspannen en wat had hij een houding van ‘we hebben alle tijd’. Daar kon ik van leren. (Maar wat had hij het zwaar, die laatste 25 kilometers.)
Ik denk aan het bezoek van Wim en Gerrie bij ons thuis, de laatste zondag voor de hersenbloeding. We hadden een goed gesprek.
Ik denk aan de vespers, hoe we daar volop kerk waren, met soms maar een klein groepje mensen. Wat was die laatste vesper met Wim in ons midden waardevol! We deelden het verdriet om die harde boodschap. Wim sprak zijn vertrouwen uit (“Het komt goed”), met tranen in de stem. ‘Wees Gij mijn toevlucht.’
Ik denk aan onze ritjes naar Harderwijk: hoe Wim optimistisch vertelde dat hij bleef werken aan zijn herstel.
Ik denk aan onze ontmoeting in het winkelcentrum, nog maar een paar weken geleden. Hij was aan de wandel, rugzakje op de rug. We stonden zomaar een tijd te praten. Dat lukte met Wim altijd wel.
Vaarwel, Wim.
Beste Gerrie en familie van Wim,
Ik wil jullie allen condoleren met het verlies van jullie Wim en voor mij iemand, die erg verbindend, oprecht was en ook iemand, waar ikzelf erg door geïnspireerd ben geweest.
Hij leefde vanuit zijn hart en dat is in een tijd als deze tijd niet altijd even makkelijk, maar maakt het leven voor jezelf en anderen erg waardevol. Het krijgen van de tja vond ik al erg voor hem en iedereen, die hem lief was, maar daarna toen alles weer beetje beter ging dan ook nog de boodschap te krijgen, dat je de kanker hebt, die zo verschrikkelijk is Alvleeskanker raakte mij diep.
Ik heb met hem mogen optrekken in groep van Riek en Wim, die de stilteplek van het begin een gezicht hebben gegeven en waar we nog vaak aan hem zullen denken, als ik deze plek bezoek. Hier zijn we ook zaterdag ter nagedachtenis aan jullie Wim bij elkaar zijn geweest, wat zeer waardevol voor ons allen was.
Ook via de Taizégroep, waar ik samen met Gerrie zit, heb ik Wim vaak mogen ontmoeten in al die jaren, dat ik daar lid van ben.
Ik wens jullie veel liefde, sterkte, saamhorigheid toe in deze zo verdrietige tijd, waar ik zelf ook zijn persoonlijkheid erg zal missen en velen met jullie.
Ik hoop, dat jullie in de toekomst jullie Wim een plek in jullie hart kunnen geven, die hij zo verdient. Het enorme verdriet om zijn heengaan is nu nog niet te bevatten.
Veel kracht toegewenst om deze tijd door te komen van
Gérard
Wim een geweldige man die voor iedereen klaar staat als het even tegen zit of een bemoedigend gesprek wat zal ik dit missen Wim ik had nog graag met je gezeten helaas is het er niet meer van gekomen je bent nou bij de eeuwige rust zacht.
Wim, dromer en mensenmens, plotseling ben je er niet meer.
Wat blijft zijn de mooie herinneringen.
Rust zacht.
Veel sterkte voor Gerry, Renske, Anke en de rest van de familie.
Wat begon als een zakelijke relatie groeide uit tot vriendschap. Samen kletsen we heel wat af bij de OVDD (geen tijd om te netwerken!), samen actief in het (niet tot volle bloei gekomen) HR Servicecentrum. Het Poortwachterscentrum, Triskellon, Stilteplek, ABC-gebouw, Serious Request (2015), lunchcoaching, wandelcoaching: zomaar wat trefwoorden uit ons gezamenlijk (zakelijk) leven. Zat ik ergens mee dan kon ik terecht bij Wim. Had hij hulp nodig: dan was ik er voor hem. Samen waren we meer dan de som der delen.
Hij: de verbinder, de luisteraar, de scherpe observator, de onthouder (er kwam niks op papier), de samenvatter, de humorist, de inspirator (10.000 stappen kan je ook opdelen), de opportunist, de dromer en altijd zichzelf.
Ik: Wim, waar je ook bent: ik kan niet over jou in verleden tijd schrijven. Ik huil om de mooie herinneringen die wij samen delen.
Lieve Wim.
Ik ben dankbaar dat je mijn neef was. Je was er altijd voor mij, ook in de diepste periode van mijn leven.
Een sociaal en betrokken mens voor iedereen, jezelf uitschakelen dat is kenmerkend voor je persoonlijkheid.
Wim we hebben samen gelachen, gehuild en je humor en je zelfspot, wat ik ook met je deelde, dat zal ik missen.
De mooie plekjes op het Hogeland , wat kon je er van genieten.
Jouw plekje op Ameland, de rust, de zee, het strand en de wind alles wat bij het leven hoorde daar genoot je van.
Dit alles delen we ook samen!
Gelukkig stroomt de zee, het water door zonder eindbestemming. Al het mooi en waardevolle van het leven stroomt met je mee.
Lieve Wim we zullen je missen met je wijze raad.
Je bent een UNIEK mens uit Gods hand geweven.
STER
Ik zie een STER
In de onbegrensde lucht
Helder in de vrijheid
Ik zie een Ster
En ik zucht diep ontroerd
Wat zou ik graag een momentje zweven
Los van alles en Iedereen
met mijn gedachten
Heel dicht bij die ene Ster
Tineke Drenth-Kooi
Wim, ik heb je leren kennen via Tineke al weer 49 jaar geleden.
Samen hebben wij lief en leed gedeeld, je was er altijd voor ons samen.
Als jullie in het Noorden de bekende plekjes opzochten en bij ons langskwamen
mocht ik graag jullie verrassen met een diner!
En wat was het altijd gezellig.
We hebben genoten van de uitvoering van het Groot Koor in Kampen.
Ik zal je missen en dankbaar dat ik je hebt leren kennen!
Bedankt Dethmer
Beste Wim,
Een jaar of 10 geleden was ik gast tijdens De Kerk Draait Door. Tijdens het gesprek werd duidelijk dat ik uit Bedum kwam. Jij zat in het publiek en wist toen heel snel op basis van mijn achternaam dat ik ook op Emmalaan 14 heb gewoond! Ik was stomverbaasd en we hebben daar nog lang over nagepraat. Jij wist mij te vertellen dat mijn ouders in 1985 het huis van jouw moeder hadden gekocht. Ik wist jouw achternaam wel en had wel door dat je een Groninger tongval had, maar had nooit die koppeling gemaakt. Het zorgde voor een speciale band, net als het feit dat we allebei ondernemer in de HR waren. Ondanks het feit dat we niet dagelijks contact hadden was het goed als we elkaar zagen. Ik was blij dat je redelijk goed revalideerde van de beroerte en moedig besloot om te stoppen met werken. Ik schrok heel erg van jouw overlijdensbericht. Voor mij kwam het uit het niets.
Onze band is veel te vroeg verbroken Wim. MOI!
Mijn herinneringen aan Wim
Wim en ik (Sikko) kennen elkaar van de GJV in Bedum. Daarna zaten we ook samen op het Gospelkoor, op de Arjos, en gingen we in de weekends naar de “Bar met de Bijbel” in Concordia in Bedum.
Na zulke bijeenkomsten slenterden Wim en ik vaak nog een poosje door Bedum, om de vergadering te “evalueren”, hadden we het over andere vrienden en natuurlijk ook vriendinnen, over kerk en politiek en nog veel meer.
Er werd ook heel veel koffie gedronken bij Mevrouw Kooi, “Ons Moe” zoals Wim zei.
We zijn ook enkele keren samen op vakantie geweest: Op een zeilvakantie van het LCGJ in IJlst, waar we op de fiets heen gingen, ook een week met Jan en Bart naar Terschelling, en nog een keer naar Schiermonnikoog, met o.a. Jaap waar Gerrie met vriendinnen ook waren.
Bij het huwelijk van Wim en Gerrie was ik getuige. In de jaren daarna, eerst in Groningen, en later in Kampen en Dronten genoot ik nog vaak van de gastvrijheid van Wim en Gerrie en de toen nog kleine Renske en Anke.
Bij ons huwelijk was Wim getuige. Daarna vertrokken we naar Canada. Sinds die tijd belden Wim en ik nog regelmatig met elkaar en als gezinnen zagen we elkaar zo nu en dan, eerst met en later weer meer zonder kinderen.
De afgelopen jaren hebben we een paar keer afgesproken samen een dag te wandelen. De laatste keer dat we elkaar gesproken hebben was in de zomer van 2022, op het feestje van Wim en Gerrie bij Dronten.
Toen was Wim zoals ik hem kende: belangstellend, met veel humor, en relativerend. Het was jammer dat Wim daarna te zwak was om nog een keer af te spreken.
We zullen Wim missen.
Sikko Boelema
Ik ken Wim nog niet zo lang. Pas toen hij met het idee kwam om in de coronatijd kauwwandelingen te gaan organiseren kwam hij bij mij in beeld. Voor de taakgroep gemeente opbouw wilde hij wel ideeën aanleveren. Daar heb ik Wim leren kennen als een praatgrage ideeën-generator. Bij hem op kantoor hebben we nogal eens zitten bomen over mogelijke cursussen of theater-mogelijkheden om de Protestantse Gemeente Dronten te ondersteunen of juist eens even op te schudden. Die gesprekken vlogen dan alle kanten op, met ook veel lachen. Zijn timemanagement naar klanten was denk ik goed, hij hield goed in de gaten dat er iemand in de gang op zijn advisering wachtte; onze gesprekken hadden nogal eens een vervolg nodig, we waren al kletsend flink afgedwaald.
Ik zal Wim z’n inspirerende ideeën missen.
Wim heb ik(Marianne) voor het eerst leren kennen in de tijd dat ik orientatiecurussen voor herintredende vrouwen begeleidde en Wim als consulent en loopbaancoach bij arbeidsvoorziening als gast het thema arebidsmarkt verzorgde: rustig, kalm, met gevoel voor humor en een luisterend oor naar en goede vragen stellend aan de vrouwen.
Later in Dronten kwamen we ( Jan en Marianne) in dezelfde straat te wonen en kregen we nieuwjaarskaarten met prachtige foto’s gemaakt door Wim en mooie bijpassende gedachtes voor het nieuwe jaar.
Gerrie, Renske, Tony, Snke , Rene en Leanne, sterkte met het verlies van een mens dat als adagio had jezelf zijn
Lieve Gerrie,
Ik leerde Wim en jou kennen door Bea, die al jaren met Wim werkte en geinspireerd werd door zijn denken en doen. Vooral de rust voor een goed gesprek en vanzelfsprekende ondersteuning – indien nodig – blijven mij bij. Wim’s aanwezigheid wordt nu al gemist. Uiteraard vergeten we je niet, je weet ons te vinden en wij jou.
Ik wens jou, je kinderen en kleindochter heel veel sterkte en liefde bij het verwerken van dit ongelooflijke verlies.
Liefs,
Edwin
Eerste ontmoeting met Wim: oktober 1983 in de bus op weg naar de anti-kernrakettendemonstratie in Den Haag. Vol goede moed.
Laatste ontmoeting met Wim: december 2022 op straat bij het opzetten van de straatkerstboom. Vol goede moed.
Lieve Gerrie en kinderen,
1 herinnering werd gevraagd, maar ik heb er 10-tallen.
Eentje die er uit springt was samen met Wim naar het bezoek van Nelson Mandela op het balkon van de Stadsschouwburg in Amsterdam.
We hadden ons jaren verdiept en ingezet tegen de Apartheid destijds in Zuid-Afrika. Om deze man in een grote menigte te mogen begroeten was een spirituele ervaring. Waar we nog lang over na praatten.
Ook de Stiltekringen in het centrum van Dronten waar we tegen de kruisraketten ageerden, waren waardevolle bijeenkomsten.
Maar ook de geloofsgesprekken die we hadden, gaven ons verdieping.
Tijdens de dankdienst voor Wim,s leven die ik thuis wegens ziekte mee maakte, was indrukwekkend. Wim ten voeten uit. Het gaat om Liefde zoals hij met een lichtende krans om zijn hoofd zei . Een goed mens is heen gegaan. Zo laat hij een spoor achter, dat nooit meer weg zal gaan.
Het zal zo’n 45 jaar geleden zijn dat ik Wim leerde kennen als partner van Gerrie, toen mijn schoonzusje.
Wij konden het wel vinden, beide Groningers, in een Friese familie.
Het relativerende van Wim heeft mij altijd enorm aangesproken, geen poeha, geen kapsones.
In beide gezinnen werden 2 dochters geboren, meisjes die jaren later vakanties doorbrachten bij Jaap (broer van Gerrie) en Jaqueline.
Zo bleef het contact over en weer hoewel we wel 100 km. bij elkaar vandaan woonden.
Helaas heeft de echtscheiding van mij het latere contact moeilijker gemaakt maar toch kwamen we elkaar af en toe weer tegen.
Lieve Wim, het voelde altijd als vanouds als ik je ontmoette b.v. bij mijn dochter Paulien en haar man Johan.
Ook als ik Anke en René trof op een verjaardag werd door hen altijd de groeten overgebracht aan mij.
Ieder jaar kwam er ook een kerstkaart naar ons adres met een mooie foto door jou gemaakt samen met een gedicht of wijze uitspraak om mee te nemen in het nieuwe jaar.
Hoe groot zal het gemis niet zijn voor jullie, Gerrie, Renske, Tony, Anke, René en Leanne.
Ik hoop dat jullie troost mogen putten uit de vele goede herinneringen, een uitdrukking die ik eens las zegt: herinneren is een vorm van ontmoeten.
Dat jullie nog vaak herinneringen ophalen aan Wim en dat er veel lieve mensen mogen zijn die dat samen met jullie willen doen. Zo wordt hij niet vergeten.
Door wie je was, zul je nooit helemaal gaan, iedereen die jou lief had, krijgt een stukje, in al die mensen blijf je bestaan. (Uit: In part van dy van Marcel Smits en Gebrich van Dekken.)
Ina van der Molen.
Lieve Wim.
Vandaag hebben we afscheid van je genomen. Natuurlijk blijf je in onze herinnering zoals je vandaag in de dankdienst werd herinnerd.
In de bijna 50 jaar dat Siemen je kent waren er natuurlijk bijzondere momenten. Zoals dat je onze Gerrie niet in de steek liet in 1975, jullie in 1976 trouwden en toen een prachtige dochter Renske kregen. En dat je met Siemen en Jaap meubels zou kopen bij Ikea in Sliedrecht en jij zo ongeveer de halve ochtend de tijd nam voordat we konden vertrekken. In 1979 werd Anke geboren, precies op de verjaardag van Siemen. Nog niet zo lang geleden vond jij de foto’s van Siemen op LinkedIn niet zo professioneel, dus heb je enkele nieuwe voor hem gemaakt. En vorig jaar nog de gezellige bijeenkomst in de pluktuin in Biddinghuizen.
En nog maar drie weken geleden reageerde jij enthousiast op een foto van een narcis die Siemen op de groepsapp van de familie had geplaatst. “Jaaa voorjaar” was jouw reactie.
Wim, we gaan je missen!!
Lieve Gerrie en kinderen,
Een mooie herinnering aan Wim heb ik er meer dan een.
Eentje die me direct te binnen schiet is onze ontmoeting met Nelson Mandela toen hij naar zijn vrijlating op het bordes van de Stadsschouwburgen Amsterdam stond en terecht toegejuicht werd door duizenden mensen. Wim en ik vonden dit een heel spirituele bijeenkomst. We werden erdoor gesterkt dat zachte krachten uiteindelijk overwinnen.
Eveneens de stiltekringen die we bijwoonden tegen de kruisraketten, elke maand.
Ook blijft me bij de wandeling vanuit het stiltecentrum in de Ludgerustoren. Niemand had zich opgegeven, maar Wim zei, ik ga met je mee. Al wandelend heb je dan mooie gesprekken.
Maar vooral de mens Wim. Zo integer en ik zou haast zeggen, rechtschapen. Hij laat een spoor achter dat nooit meer zal verdwijnen. Daar moeten we het mee doen.
Gerrie en kinderen, voor jullie zal het verlies gaan tellen, maar ook de mooie herinneringen zullen jullie koesteren
Ik heb Wim leren kennen via Gerrie, toen mijn mantelzorgcoach. We hebben gelukkig nog steeds contact met elkaar, nu op persoonlijke titel.
Toen ik Gerrie vertelde dat ik op zoek was naar een loopbaanbegeleider, vertelde ze mij dat ze een heel goede kende, dat was Wim. Het heeft even geduurd voordat ik in de gaten had dat ze ‘iets’ met elkaar hadden ;). De loopbaanbegeleiding van Wim heb ik als een persoonlijke zoektocht ervaren met Wim als begeleider, altijd op een positieve manier. Ik heb ook een avondcursus gedaan, dat deed Wim samen met Riek. Daar denk ik nog wel eens aan terug, vanwege de impact op mij (leren over mijzelf) vanuit de oefeningen die we als cursisten gedaan hebben.
Ik wens Gerrie, familie en vrienden veel sterkte.
Groeten, Ivonne
Wim was een inspirerende collega en een fijne vriend. Hij noemde mij altijd zijn “mentor”, maar ik heb minstens evenveel van hem geleerd als hij van mij. Ik zal hem missen.
Op Goede Vrijdag 1975 acht Gerrie de tijd gekomen om Wim in haar familie in te voeren, nog in Delfzijl. Ik ken Wim niet, maar ik herken hem echter onmiddellijk: hij zat de voorbije jaren ´s ochtends wel eens bij mij in de trein, dan was hij ingestapt in Bedum. Beiden op weg naar Groningen.
Hier ligt het begin van een langdurig schoonfamilieband. Wim is al die jaren een mij zeer dierbare zwager. Samen vele gesprekken gevoerd, vaak flink meanderend en altijd met een lach, beschouwend, relativerend, in goede harmonie. Over: kernwapens de wereld uit; de Waddenzee; atoomenergie nee bedankt; CDA en Niet Bij Brood Alleen; tijd voor exit Praktika dus nu Olympus of Canon?; afkeer van orthodoxie en conservatisme in de kerk; Fryslân en Grunn; fietsen in noorden des lands of rond Nijmegen; Renske is zus lief en Anke is zo lief; zullen we naar Schiermonnikoog, naar Kreta?; binnenkort maar es naar Dire Straits in Zwolle, is progressief nou links?
We fietsten in 1976 van Leeuwarden naar Groningen, en onderweg pikten we een stel uit Duitsland op, en Wim nodigde hen pardoes uit te overnachten bij hun thuis aan de Rjinstraat, in die kleine woning boven de bakker. Gerrie was uiteraard niet voorbereid op deze overval. En Uwe en Juliana vonden Renske natuurlijk lief en schattig. Zo hartelijk Wim was, zo onpraktisch kon hij ook zijn.
En onlangs nog: Wim had een ingezonden brief aan Trouw geschreven (over armoe en Quote500), en we spreken af dat ik bij plaatsing een ondersteunende reactie zal schrijven op de brief van ˋeen lezer uit Dronten‘. De redactie van Trouw zet helaas een streep door deze samenzwering ….
Zijn eerste (?) ingezonden brief uit 1989 ging ook al over armoede en onrecht in Nederland, een maatschappelijke thema dat door de jaren heen Wim na aan het hart blijft liggen, bij al de veranderingen en ontwikkelingen in zijn leven.
Heel stilletjes had Wim ook een fascinatie voor treinen, niet voor de pk´s van locomotieven, middelpuntvliedende krachten of vierkante wielen, maar vermoedelijk voor wat voor de mensheid al niet mogelijk is aan beweging en verplaatsing met treinen, hoe wij hiermee in één rechte lijn tot voorbij de horizon kunnen reizen, en hoe complex en onzichtbaar dat wel niet georganiseerd moet zijn. Het was eerder een romantische treinliefde. Hij had in zijn periode aan de Lodewijkstraat in Groningen het hele emplacement van Groningen op een grote behangrol uitgetekend en die kwam dan wel eens op de grond als je hem bezocht.
Een paar week geleden zei Wim nog: als in december (2023) de nieuwe dienstregeling van de NS ingaat, kunnen we zonder overstap tussen Dronten en onze woonplaats Wolvega reizen, zonder half uur wachttijd in Zwolle. Dat maakt bezoek veel makkelijker. “Maar ik zal het niet meer meemaken” zei hij er bij. Ik denk met droefheid terug aan zijn woorden.
Wim keek altijd met belangstelling naar mensen, zo herinneren we ons hem. Tien jaar geleden beschreef hij op Facebook zijn schoonmoeder/mijn moeder eens als voorbeeld van een wereldburger. Notabene! Een paar maanden geleden herlas ik toevallig deze ‘Ode aan mijn schoonmoeder’. Nu ontroerde deze tekst mij, en gelukkig heb ik hem er nog voor kunnen bedanken.
Dit voorjaar ontdekken we tot onze verrassing dat Jacqueline via via via nog soort van familie is van de Kooi´s. Je moet er paar generaties voor terug, maar er lopen naast de dikke schoonfamilielijnen nog een paar andere, heel dunne familielijntjes in het Groninger landschap. Dat konden we in 1975 in de verste verte niet vermoeden.
Wim, dank voor 48 jaar zwagerschap.
Ik heb vroeger vaak bij neef Wim in Bedum gelogeerd en heb daar nog hele fijne herinneringen aan. Wim was 2 jaar ouder dan ik. We hebben veel gedaan, veel gepraat (toen ook al) en samen met de familie Kooi naar Schiermonnikoog geweest.
Jaren later zijn we elkaar nog weer tegengekomen op een camping in Le Porge (Frankrijk). Dat was heel fijn. We hebben van elkaar genoten.
Bedankt Wim en Gerrie
Beste Gerrie en kinderen gecondoleerd met het verlies van jullie man en vader. Ik wens jullie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Ik heb Wim leren kennen als reis- en klasgenoot gedurende de MBO- opleiding in Zwolle waar wij samen naar toe reden met Wilma, Kees en (ondergetekende) Hans.
We waren altijd vrolijk onderweg en hebben elkaar gestimuleerd om deze opleiding te voltooien wat ons ook is gelukt.
Groet, Hans Meijer
Gerrie en familie, gecondoleerd met overlijden van Wim.
ik kende Wim als een fijne vrolijke man met aandacht voor andere mensen. altijd gaaf om hem te ontmoeten en bij te praten. serieus, ook met een knipoog.
sterkte, hartelijke groet, Herman
Wim en ik kennen elkaar via de kerk. Hij benaderde mij op een dag, om te kijken of we een ommetjesgroep konden starten binnen de kerk. De ommetjes, dagelijkse wandelingen van minimaal 20 minuten, zijn gepromoot door de Hersenstichting op initiatief van professor Scherder (neuropsycholoog)) Een mooi initiatief, om je hersenen gezond te houden, want de gemiddelde Nederlander beweegt te weinig. Zo kwam er een groepsapp binnen de Protestantse Gemeente Dronten tot stand. We waren niet met veel, maar we waren een stimulans voor elkaar om het vol te houden en hebben dat een paar jaar gedaan. Zo ging Wim ook al wandelend naar zijn werk hoorde ik. Van Wim herinner ik me ook dat hij inspiratiewandelingen binnen onze kerkelijke gemeente organiseerde in Coronatijd. Je kon dan op pad gaan met een thema om onderweg over na te denken. Zo initieerde Wim nog wel eens wat. Een groot verlies, dat hij er nu niet meer is. We schrokken, toen we dit vernamen tijdens onze vakantie. We wisten niet dat hij twee weken vóór zijn sterven te horen had gekregen dat hij ernstig ziek was. Voor ons kwam dit dus zeer onverwacht. Erg verdrietig dat hij zo jong al is gestorven. Fijn om te horen dat hij vol vertrouwen op God zich over kon geven. Veel sterkte , kracht en troost toegebeden.
Wim, altijd in voor een praatje, altijd belangstellend met een “Heey, hoe is het?” Goedlachs en in voor intermenselijk contact zoals o.a. bij de OVDD. We zijn dan ook zeer geschrokken van zijn overlijden. Wat een gemis voor zijn gezin en omgeving. Lieve familie, gecondoleerd en veel sterkte om dit grote verlies een plekje te geven.
Graag wil ik kort iets schrijven over Wim. Geschrokken door het overlijdensbericht. Ik heb, in mijn beleving, hem nog recent op straat gesproken. Karakteristiek met pet en rugzak op weg naar het centrum. Wim ken ik vanuit de kerk en ook vanuit een traject dat ik jarenlang geleden heb gevolgd bij Triskilion. Een bevlogen mens, principieel rondom kerk en maatschappij en enorm betrokken op het gezin. Trotse opa, zorgzaam pratend over Gerrie en kinderen.
In mijn dagelijkse bestaan zal ik Wim niet dagelijks missen, maar wel de bekendheid, het gesprekje op straat en in de wandelgangen van De Ark. Dronten heeft een goed mens verloren. Gerrie en kinderen, heel veel sterkte met dit enorme verlies. Ik ben blij dat ik Wim heb leren kennen en ik hoop iets van zijn bevlogenheid te mogen hebben en doorgeven.
Remco van Kleij
Beste familie, Wim heb ik leren kennen als HBO- stagiaire bij het arbeidsbureau. Op de u wel bekende AMA in Deventer volgde ik met heel veel plezier de lessen. Wim was samen met een collega mijn begeleider. Het was in de tijd in 1999 dat ik daar stage liep een moeilijke tijd voor de organisatie. Er kwam een grote reorganisatie. Wim liet zich door niets van de wijs brengen en ging rustig door met zijn werk van loopbaanadviseur. Zijn nuchtere en wijze woorden herinner ik mij nog steeds. Ik heb heel veel van hem geleerd. Heel verdrietig dat hij er niet meer is. Heel veel sterkte
Wim en ik zaten in de beroepingscommissie die uiteindelijk onze nieuwe predikante Karolien opleverden. Ik kende Wim alleen van gezicht uit de kerk. In de commissie leerden we elkaar beter kennen en ik vergeet nooit de opmerking die de (iets oudere) mannen maakten nadat ze bij Karolien in Raalte waren gaan “horen”. De kerk heet de Plaskerk, en dat was de naam die de (oudere) mannen eer aandeden volgens Wim! Vanuit Dronten naar Raalte was ook een hele rit grapte hij. Na de beroepingscommissie hielden we contact en heb ik een traject bij Wim doorlopen. Nieuwe inzichten gekregen maar vooral heel veel gepraat samen. 15 januari stuurde Wim mij nog een appje, hij en Gerrie dachten een scout te zien bij het kijken naar de online kerkdienst. Ik was het in een groen trui met bijpassende sjaal! Wim vroeg ook of ik al verhuisd was. Ik bleek de woning van een oud collega van hem gekocht te hebben. Hij en Robert hadden al 41 jaar contact las ik in de reactie van Robert. Bijzonder hoe wegen gaan. Via via hoorde ik dat Wim heel ziek was. 24 februari appte we nog met elkaar. Wim zei, Ja Esther het is gewoon kut. Dat is het gewoon. Hij had inmiddels goed contact met Linda en Karolien, dat voelde goed zei hij, en zei hij ik weet mij veilig bij God. Ga met God en hij zal bij je zijn Wim! Gerrie, kinderen en overige dierbaren heel veel sterkte om het verlies van Wim ooit een dragelijke plek te geven. Dag Wim! Lieve groet, Esther
Mijn jongste oom, Wim, wat een gezelligheid en wat hebben we vaak gelachen. Ik had altijd het idee dat je van mijn generatie was. We hadden gemeenschappelijke hobbies. Je hield van muziek, natuur, je werk, ondernemend, kletsend, en altijd bezig met van alles om je heen. De laatste keer dat ik Wim zag in Dronten, op zijn verjaardag, nam ik mijn dochter en haar cavia’s mee. ‘Lusten ze taart en koffie’, vroeg Wim. ‘Weet ik niet’, zei ik. ‘Komt goed, ik coach al jaren en kan daar wel bij helpen’, was Wim zijn reactie. Homor verbond ons, familie, gezin, maatschappelijke betrokkenheid, van alles. Ome Wim, jongste oom. Altijd een open vizier. Te vroeg vertrokken uit dit mooie leven.
Beste Gerrie en (klein)kinderen,
Ongelofelijk maar waar, dat Wim is overleden. Een mooi mens is er niet meer. Wat blijft is de betekenis die hij heeft (gehad) in de levens van heel veel mensen.
Ik leerde Wim kennen toen ik hem uitkoos als mijn loopbaancoach. Ik verwachtte dat hij voor mij aan het werk ging. In plaats daarvan werd ik door hem aan het werk gezet. Dat bleek toch wel heel goed uit te pakken. Het leverde veel zelfinzicht op en het was de opmaat naar een verrijkende studie Social Work en een mooie (betaalde) baan.
Wim leek heerlijk ongeorganiseerd, van de hak op de tak, vergeetachtig (“O ja, jij wilde ook graag thee …”), maar ondertussen verstond hij heel goed de kneepjes van het vak en wist hij mij heel goed te doorgronden. Hij was, zoals iemand anders het verwoordde toen wij het over Wim hadden, “niet alleen een loopbaancoach, maar ook een pastoraal werker”.
Binnen de Kerk kwam ik Wim ook steeds meer tegen, in de meest uiteenlopende functies, bij diverse bijeenkomsten, maar ook gewoon tijdens het koffiedrinken na de Kerkdienst. Het was altijd fijn om hem daarbij te ontmoeten en van gedachten te wisselen.
Het was een schok te horen van zijn hersenbloeding. Fijn om hem een tijd daarna te treffen in het bos tijdens een wandeling. Hij was er weer! Bizar voelde het om niet veel later te horen van zijn overlijden. Het is moeilijk te bevatten dat we hem niet meer lijfelijk tegen zullen komen in Dronten.
Ik was aanwezig tijdens de dankdienst voor zijn leven en was ontroerd door de Liefde die door alles heen naar voren kwam. Mooi om te zien en te horen dat Wim voor zoveel mensen van betekenis is geweest.
‘Wat telt in het leven is niet het feit dat we hebben geleefd. Het is het verschil dat we hebben gemaakt voor het leven van anderen dat de betekenis bepaalt.’ (Nelson Mandela)
Gerrie, Renske, Anke, Tony, René en Leanne, ik wens jullie heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies. Ik hoop dat de goede herinneringen aan Wim jullie tot steun en kracht mogen zijn. Ik wens jullie Gods Nabijheid toe voor nu en voor de toekomst!
Hartelijke groeten,
Diny Braakman (mede namens Ben)
Ik heb hele warme herinneringen aan mijn lieve en hartelijke oom Wim. Ik weet nog goed dat Gerrie en Wim een keer een weekend naar Maastricht kwamen en we samen naar een festival gingen. Tot mijn grote verbazing kwam Wim een aantal keren bekenden tegen in Maastricht, zoveel mensen kent hij. Hij begon dan meteen ook een praatje te maken. Grappig was altijd het afscheid bij Kooien reünies. Wim gaf aan dat hij naar huis ging, maar begon vervolgens rustig weer een heel nieuw gesprek. Ik koester mijn herinneringen aan mijn lieve oom in mijn hart en ik wens Gerrie, Renske, Tony, Anke, René en Leanne heel veel sterkte.
Wim: een mooi en warm mens, optimist ten voeten uit, balansbrenger.
Het geluid van je heldere stem, je blije begroeting, liefdevol met bijzondere humor, zingt door me heen wanneer ik aan je denk.
Wij, de wereld, en vooral Gerrie, Renske en Anke, hebben een heel fijn mens verloren!
Veel sterkte voor jullie!
Toen ik de prachtige foto van Wim op de rouwkaart zag dacht ik meteen aan Schiermonnikoog.
Toen ik Wim leerde kennen en hij hoorde dat ik van Schiermonnikoog kwam begon hij meteen enthousiast te vertellen dat hij daar geregeld kwam.
Ook kende hij mijn vader van de kruidenierswinkel op het eiland.
Later hebben jullie een paar keer ons huisje gehuurd op Schier.
Prachtig vond ik het als jullie een mailtje stuurden met een foto om te laten zien hoe jullie genoten van het uitzicht!
Jullie stuurde ik dan weer een foto, gemaakt vanaf dezelfde plek in ons huisje, naar jullie.
Steeds als we op Schier in ons huisje en genieten van het uitzicht vallen jullie namen.
Hierbij een lied in de eilander taal waar Wim van genoten zou hebben….
Wèr is et só heerlijk tueven,
Wèr is et só meuj en seuwn,
Dan yn dyn heige dûne,
En by dyn gotte zee?
Lieve Wim, ik was en ben geschokt door je overlijden. Begin vorig jaar zaten we samen aan tafel te overleggen over de toekomst van onze bedrijven en of we konden samenwerken. Zo integer en mooi mens was je en ik heb genoten van onze gesprekken. Je nam ook nog de tijd nam om mijn zoon te spreken in zijn zoektocht. Man van de verbinding, oprechtheid en echte aandacht !! Ik zal je nooit vergeten en ik wens Gerrie en je kids, familie en vrienden veel sterkte toe om dit grote verlies te moeten dragen. Warme groet,
Jan Ridder
Emmeloord
Met Wim heb ik samen mogen werken i De Kerk Draait Door redactie. Wat een mooie herinneringen aan die tijd heb ik. Wim met zijn mooie columns en inspirerende ideeen.
Heel veel sterkte met dit enorme verlies.
In het rouwbericht stond ‘lieve, gekke opa’ en zo kende ik Wim als collega loopbaancoach. Lief en gek, met een warm hart en open in wat hij zei.
Ik wens jullie sterkte toe met dit verlies en vreugde met herinneringen aan zijn unieke kijk op en bijdragen aan de wereld.
Warme groet,
Priscilla
Beste Gerrie,
Wat een verdrietig nieuws toen ik hoorde van het overlijden van Wim. ????
Gecondoleerd met het verlies van jullie man, vader en opa.????
Nog maar een paar weken daarvoor ontving ik een mailtje van hem met daarin zijn verhaal over zijn revalideren en de weg naar herstel. Er kwam toch een kink in de kabel.????
Toen ik vijf jaar geleden voor mijzelf begon, was Wim één van de eersten die zich meldde met de mededeling dat het misschien leuk zou zijn om een keer als professionals te sparren. En dat hebben we gedaan. Aan de Bolder samen gesproken over onze drijfveren. Daarna heeft hij ook nog een klant van mij op weg geholpen in het oerwoud van loopbaantesten.
Met de opening van mijn nieuwe pand aan Het Spaarne gaven jullie samen act de présence. Super attent.
Ik wens je alle goeds en draagkracht om het verlies in jullie leven te verweven en kleine lichtpuntjes te blijven zien. Sterkte.
Lieve groet, Esther van Wageningen
Beste familie,
Via het bericht op LinkedIn vernam ik van het overlijden van Wim. Ik heb hem leren kennen als collega bij het arbeidsbureau. Wim was voor mij een voorbeeld hoe je zonder poeha mensen kunt bijstaan bij hun loopbaanvragen. Betrokken en warm en nuchter. Ik wens jullie sterkte toe.
Dag familie van Wim,
Via Linked heb ik uw bericht gelezen over het overlijden van Wim. dat komt best plotseling en ook onverwacht. Ik ben docent aan de Academie Mens & Arbeid in Deventer en heb les aan Wim gegeven en hem ook na zijn afstuderen regelmatig gesproken en ontmoet in allerlei netwerken en tijdens conferenties. . Een betrouwbare, nieuwsgierige en oprechte professional en een fijn mens ook, zoals ik hem heb mogen meemaken. Ik wens jullie samen veel sterkte en gezamenlijkheid in het verwerken van zijn verlies. Een verbonden groet, Jouke Post.
Lieve Gerrie en familie,
Wat schrok ik van bericht van wim’s overlijden. Zo jong nog en met nog zoveel plannen .
Ik heb hem in de jaren 80/90 van arbeidsvoorziening leren kennen, samen gewerkt en na een moeilijke periode in mijn leven gaf hij mij een baan bij Triskellon. Daar ben ik hem nog altijd dankbaar voor. Een betrokken warme en lieve man met eigenwijze groningse trekjes soms. Ik bewaar warme herinneringen aan hem. Wens Gerrie en kinderen heel kracht en sterkte. Wat zullen jullie hem missen. Lieve groet Ankie Kamp, Emmeloord.
Ik ken Wim vanuit de kerk, en ik ben een keer bij hem op zijn werk langs geweest voor een coachingsgesprek. Wim was altijd vol enthousiasme en passie voor wat hij deed, organiseerde en wie hij sprak! Dat was zo mooi! En God was zijn steun en toeverlaat en grote passie, we konden mooi praten over Hem, de vrijheid bij Hem en wat we leerden. Zo tof! Wim was een zegen!
Ik heb Wim via dochter Anke ontmoet via de Hellp-stichting, waar Wim en Anke beiden vrijwilliger waren. En ik ook. We delen een stukje geschiedenis met Hellp of pre-eclampsie. We hebben een handvol ontmoetingen gehad. Wat mij daarvan het meeste is bijgebleven dat Wim een zachte en vriendelijke verschijning was die de boventoon niet hoefde te voeren. Dienstbaar aan het grotere geheel. Ik heb het als bijzonder liefdevol gezien dat Wim de stichting steunde en daarmee, denk ik, ook als steun voor Anke. Ik wist niet dat Wim ziek was. Hij was er de man ook niet voor om dat aan de grote klok te hangen, is mijn indruk. Sterkte voor de nabestaanden. Troost je met de gedachte dat jullie Wim zo nabij hadden, een unieke, zachtaardige en liefdevolle man. Rust zacht Wim.
Met warme groet, Bart-Jan van Unen
Allereerst gecondoleerd met het verlies van je man, jullie vader en opa. Wim heeft een bijzondere rol gehad in mijn leven omdat hij een deur naar mijn toekomst heeft geopend. Natuurlijk deed hij gewoon zijn werk als loopbaan coach bij het uwv in Lelystad destijds. Maar ik zat in een moeilijke fase als alleen staande moeder zonder de juiste diploma’s. Hij zag mij als persoon, onze gesprekken gingen de diepte in (over een liefdevolle God, ook was ik wars van de kerk)
Wim prikte door mijn faalangst en zelf onderschatting heen. Hij schatte mijn denk niveau goed in en gaf mij de gelegenheid om testen waar veel van af hing, bij hem thuis te doen. Aan de keuken tafel met de kat op schoot. Het ontroerd me nog hoe goed dit voor mij heeft uitgepakt. Er kwam naar voren dat ik iets met mensen en iets met mijn creativiteit kon doen. Creatieve therapie bijvoorbeeld. Vanwege de uitslag van deze test kon ik instappen op een HBO opleiding tot therapeut. Vele jaren later stuurde ik een cliënt door naar Wim voor loopbaan begeleiding. Zo kwamen we weer in contact en kon ik hem vertellen dat ik al jaren een bloeiende therapie praktijk heb met wachtlijst en al en daarnaast een succesvol bedrijfje voor muurschilderingen. Wat was hij trots. En ik op hem, dat hij had ingeschat wat ik in mijn mars had ondanks de uitslag van de eerste gefaalde test.
Hij vertelde toen pas aan mij, dat ik zijn spiritualiteit had aangewakkerd en hij zich weer toevertrouwd had aan God.
Geen man die zomaar zijn werk deed maar open stond om levensveranderend bezig te zijn.
Jullie zijn terecht trots
Warme groet en veel sterkte
Hilda Pasterkamp
Ik ben erg geschrokken van het bericht van overlijden van Wim. Zo jong nog. Wim heeft mij op een lastig moment in mijn leven een plek in zijn organisatie aangeboden en daar ben ik hem nog altijd dankbaar voor. Ik herinner me hem als vriendelijk en zachtaardig, niet rancuneus. Gerrie, ik wens jou en jullie kinderen kracht toe om dit verlies draagbaar te maken.
Warme groet!